Hvað varð um að sýna biðlund og skilning vegna "ástandsins"

Það eru erfiðir tímar fyrir skuldara í Árnessýslu - þeir hafa sérlega skeleggan sýslumann sem vílar ekki fyrir sér að senda lögregluna á eftir 370 manns í sömu vikunni!  Þeir eru eflaust ófáir í þessu árferði sem eiga eftir að standa í svipuðum sporum og  þetta fólk - besta ráðið við svona ógöngum er nokkuð einfalt, það er að mæta á staðinn, leggja spilin á borðið og bíða þess sem verða vill!  Þeir sem kröfurnar eiga er oftast tilbúnir að sýna mikla biðlund, en til þess þarf skuldarinn að vera í góðu sambandi og "tutla" inn á skuldina, þegar færi gefst.

En í dag eru þannig tímar að fólk þarf að velta hverri krónu, allur kostnaður við rekstur heimilis er rokin upp úr öllu valdi, hvort heldur sem er afborganir, tryggingar, matvörur, fatnaður, tannlæknakostnaður og svo mætti lengi telja.  Sem húsmóðir og fósturforeldri þriggja barna horfi ég stíft á hverja krónu áður en henni er eytt - verð að vera alveg viss um að henni sé vel varið.  Hér áður rigndi langt upp í nasirnar á mér, en núna sést ég kaupa Bónus coctailsósu, tilboðs pakkningar af skinku og pylsum, ódýrasta klósettpappírinn og svo framvegis.

Sem atvinnurekandi í góðærinu gat ég leyft mér ýmislegt, keypti mér nýjan bíl á afborgunum og stóð í skilum, keypti líka nýtt sjónvarp og leikjatölvu fyrir jólin 2007 - ekki á afborgunum - gat svona nokkurn veginn gert það sem mig langaði til, þó ekki ætti ég hlutabréf eða stóran sjóð í banka.  Nú þegar dregið hefur úr innkomunni, dregur hratt úr útgjöldunum, ekki hægt að fara í bíó hvenær sem er, ekki hægt að fara í verslunarferð og fata fjölskylduna upp fyrir tugi þúsunda.  En mikið er ég nú samt hamingjusöm - því ég á ekki von á því að missa nýja bílinn eða fallega húsið mitt, því ég get enn staðið í skilum!

Sem atvinnurekandi ákvað ég síðan að í árferðinu ætti ég að sýna biðlund og skilning þeim sem skulda mér aura - í því skyni lækkaði ég vanskilakostnað reikninga, felldi niður seðilgjöld og hætti að senda reikninga í innheimtu hjá intrum og momentum - hver þarf á slíku að halda í dag?  Í staðinn sendi ég viðskiptavinum mínum bréf og bað þá að vera í beinu sambandi við mig, gætu þeir ekki greitt á eindaga - semja beint við mig um skuldina, "halda henni í heimabyggð" eins og ég orðaði það.

Auðvitað eru til þeir sem standa ekki í skilum, hvort heldur sem góðæri eða kreppa bankar uppá!  En eigum við hin það ekki skilið að vera hjálpað yfir þetta fjall - sem sérfræðingar segja að taki okkur tvö ár að klifra yfir.